woensdag 29 juli 2015

Kriebels



Afgelopen weekend kregen wij de uitgebreide route van onze rondreis toegestuurd.
Een behoorlijke stapel leesvoer waar we wel even zoet mee zijn. Alles begint nu op te schieten. Ondanks dat de rondreis een “bijzaak” is geworden, moet er toch het een en ander voor geregeld worden. De laatste medicatie is binnen en met deze reisgegevens is de laatste stap voor deze reis gemaakt.




De koffer is inmiddels goed gevuld. Van de bijdrage heb ik, met medeweten van de gever, nog wat extra spullen gekocht om mee te nemen. Wat? Dat blijft nog een verrassing, want niet alles wil ik laten zien op de blog. Helaas heb ik deze spullen niet gesponsord gekregen, niet alles is gelukt. Vandaar dat ik deze zelf heb aangeschaft.
De extra koffer is inmiddels ook geregeld bij de KLM, deze heb ik ook gesponsord gekregen. Het totaal bedrag wat ik dan zal overhandigen veranderd hiermee een beetje. Het blijft nog steeds overweldigend te zien hoe jullie met z’n allen zoveel bij elkaar hebben gebracht. En ik weet dat ik er nog niet ben, er is nog meer onderweg. Een bijzondere bijdrage wil ik niet helemaal ongenoemd laten, van familie uit Australië heb ik ook een mooi bedrag ontvangen. Zelfs daar wordt er volop meegeleefd. Thanks guys!!

Het begint nu wel een beetje te kriebelen.  Komende twee weken ga ik nog even de laatste puntjes op de spreekwoordelijke ‘i’ zetten. Op mijn werk nog van alles regelen en overdragen zodat ze me daar niet zullen missen. Nog wat bezoekjes afleggen voordat ik weg ben, alsof ik niet meer terugkom (?).
Ik zeg nu nog één ding: houdt deze armband in de gaten!!

vrijdag 17 juli 2015

Fondsenwerving



Een verhaal wat ik van de week van Maarten ontving wilde ik ook met jullie delen. 
Maarten: “Afgelopen week hadden we hier de eerste week van de school holiday periode van 3 weken. Een lange hectisch maar bovenal erg gezellige periode met ruim 300 kinderen op het terrein iedere dag.
De eerste week allerlei activiteiten en de kinderen uitgelaten rondrennend over het terrein. We hebben sinds een tijdje betonnen banken en tafels buiten staan als zitplek en meeting point voor onze mensen en in de middag voor de kinderen. Zeg maar ”hufter-proof”-materiaal dat tegen een stootje moet kunnen. Tot nu toe gaat dat goed en wordt het meubilair netjes gebruikt en onderhouden. Echter de eerste week gaat het mis en breekt tijdens een robbertje stoeien de betonnen bank doormidden. Dat was wel even schrikken naast paniek dat het ding het begaf.
De jongens die er schuld aan waren probeerden eerst de schuld op de anderen te schuiven en de breuk te verdoezelen door de betonnen bank weer terug op zijn plek te zetten en de breuk met wat modder te verpakken. Maar ja helaas, want ze werden gadegeslagen door één van de Fieldworkers die hun eerst even hun gang liet gaan totdat de bank op zijn plek stond. Hij had er zelf lol in natuurlijk, want hij wist de uitkomst van zijn interventie daarna.
Kortom, nadat de bank weer op zijn plek stond, liep de fieldworker er heen en ging er bijna op zitten, totdat één van de jongens riep dat hij dat niet moest doen. ‘Waarom dan niet?’ vroeg de fieldworker. Tsja.....uuuhhh.....daar had hij de jongens beet en kwam de aap uit de mouw. 
De bank was dus stuk en de fieldworker vond dat zij die nu maar eens moesten betalen. Maar ja van een kale kip kun je niet plukken, dus werd bedacht dat de kinderen met zijn allen maar eens geld moesten verzamelen om een nieuwe bank te kopen. Dus hoe doe je dat dan het snelst? We openen onze eigen tuck-shop, een winkel waar je snoepjes, telefoon kaarten, limonade kan kopen. Dus sinds de eerste week lopen hier de fieldworkers rond met grote zakken lollies en chips om te verkopen. De verkoop gaat goed begreep ik vanmorgen en we zitten op ongeveer 1/4 van de kosten voor een nieuwe bank.
Ben wel blij met het initiatief van de fieldworkers en hun eigen fondsenwerving. Op die manier leren onze kinderen wellicht dat niet alles uit de hemel komt vallen.
Het enige probleem is nu dat ik op ieder moment van de dag wordt gevraagd om een lollie te kopen om hun te sponsoren. Voor de fieldworkers is het ook wel een eye opener, wat zij zien nu ook dat fondsenwerving niet zo heel simpel is.”

https://www.facebook.com/rocmn.sportcollege?fref=ts
Afgelopen week heeft Servin zijn diploma uitreiking gehad. Tijdens de borrel na afloop kwam ik in gesprek met een docent van zijn school. Ook hierbij kwam mijn verhaal ter sprake. Om een lang verhaal kort te maken, het Sportcollege van ROC Midden Nederland heeft een mooie bijdrage geleverd. Een beetje ingepakt zie je deze hier, sommige dingen moeten te raden blijven. Bijzondere exemplaren die zeker door de kinderen gewaardeerd gaan worden. Namens de kinderen heel erg bedankt.

Al jaren hebben wij een leverancier van sinasappels aan de deur. Onze “zuiver sap”man is altijd erg betrokken. Hij vroeg mij om informatie over dit project, wat ik hem graag gegeven heb. Deze week heeft hij middels zijn nieuwsbrief-mailing aandacht besteed aan dit project.
http://www.zuiversap.nl/
Wat vooral heel fijn is, is dat de eerste donaties zelfs al binnen zijn naar aanleiding van zijn mailing. Omdat ik niet iedereen persoonlijk kan bedanken, wil ik dat op deze manier doen. Geweldig.

zondag 12 juli 2015

Vakantie



Nog 4 weken, wat gaat het ineens snel. Inmiddels zie ik iedereen op vakantie gaan, sommige al weer terugkomen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik mijn voorjaars-vakantie-weekje wel een beetje gemist heb, maar het is er dit jaar niet van gekomen.  Dit is ook de periode dat mensen aan je vragen wanneer je op vakantie gaat en waarheen. Als ik dan mijn verhaal vertel zijn de reacties altijd leuk. Ja voor mij een bijzondere “vakantie”.  De mensen die natuurlijk wel weten dat ik ga, vragen ook hoe het met de voorbereidingen gaat.

Ik kan jullie zeggen, dat gaat goed. De extra koffer begint aardig vol te raken.  Nu nog even kijken hoe ik dit ga meenemen. Zoals ik jullie in mijn vorige blog vertelde, ben ik nog opzoek naar een koffer/reistas waar dit allemaal in kan. Dus bij deze nog een vraagje: wie heeft er nog een oude koffer of reistas over die men niet meer nodig heeft. Liefst niet te zwaar en wel heel. Deze koffer komt niet meer terug, deze wil ik daar achterlaten.
Met jullie bijdrage gaat het goed, het is super wat er gebeurd. Ik weet dat er nog meer is toegezegd, dus ik kan het project een heel mooi bedrag overhandigen. Behalve de financiële bijdrage heb ik ook andere bijdragen van jullie ontvangen. In de vorm van spullen of laatst nog een aanbod voor hulp ter plekke. Dit is allemaal geweldig. Er lopen nog wat “lijntjes” her en der, mocht hier nog wat uit komen dan houd ik jullie op de hoogte. Vanuit Zuid Afrika wordt hierop positief gereageerd, omdat ze door het blog op de hoogte worden gehouden. Wanneer ik in Zuid Afrika ben, is het geven van een bijdrage altijd nog mogelijk. Eric houdt dit voor mij bij en het is leuk om bij mijn vertrek (wat nog ver weg is) deze bijdrage te kunnen overhandigen.
Het bijhouden van het blog , maar ook de “sponsor-actie” is voor mij een positieve manier om bij dit project betrokken te zijn. Het geeft een extra dimensie aan de hulp die ik ga geven. De achterliggende gedachte van dit project, niet alleen maar helpen om te helpen, maar ook de kinderen en volwassenen zelfstandig te maken zodat men problemen misschien beter aan kan, werk kan zoeken, misschien voor zichzelf beginnen, kortom een beter leven opbouwen, dat spreekt mij aan. Daarnaast zorgen ze natuurlijk ook dat de kinderen gewoon kind kunnen zijn. Want ook dat is heel belangrijk.
Ik wens iedereen een hele fijne vakantie toe. Degene die inmiddels weer terug zijn, hopelijk hebben jullie genoten. Mijn vakantie begint pas half september, wanneer ik na alle inspanningen, indrukken en ervaringen, met Eric Zuid Afrika ga ontdekken. Mijn vakantie is dit jaar eigenlijk een bijzaak geworden.