Het einde van de actie is in zicht, mijn verjaardag
nadert. Ik realiseer me dat het waarschijnlijk ook hierdoor komt dat er nog
niet zoveel is gereageerd. Geeft niet, dat maken jullie vast goed.
In Zuid Afrika zijn ze ook alweer een paar weken aan de
slag na een korte ‘winter’ vakantie. Wat zou het mooi zijn als wij ze kunnen
helpen om komend jaar misschien al te kunnen beginnen aan het leggen van de
vloer.
Van Maarten heb ik weer een mooi verhaal gekregen over
een initiatief wat hij zijn zijn vrouw Anke zijn begonnen binnen het project:
“We hebben sinds
enige tijd een zgn. Education
Initiative waarbij jongeren een aanvraag kunnen doen om met steun vanuit
het project weer naar school te kunnen gaan. Anke en ik hebben dit initiatief
opgezet omdat we vinden dat we meer moeten doen met educatie en onderwijs. Dat
is toch gewoon de basis voor alles dat je wil doen in je leven. Het
project betaalt dit niet zelf, maar afgelopen jaar hebben we via sponsors een
aantal jongeren naar school kunnen laten gaan.
Zo is Cheyenne
bezig met de opleiding Computer Technology, waarbij zij uiteindelijk na 2 jaar
een diploma heeft waarmee zij les kan geven op scholen en in NGO’s als de onze.
De afspraak met Cheyenne is dat zij na het behalen van het diploma nog minimaal
1,5 jaar in het project blijft om kennis terug te geven aan onze jongeren en op
die manier ook een beetje terugbetaald aan de sponsoren die haar hebben
geholpen.
Een andere studente
is Ndidi. Zij werkte een aantal jaren in onze crèche maar vanwege haar studie
is zij momenteel weer terug bij de fieldworkers. Ndidi studeert Social Auxiliary worker en hoopt
komend jaar af te studeren. Ndidi had al langer plannen om een studie op te
pakken, maar het kwam er nooit van omdat ze eigenlijk ook niet echt een keuze
kon maken. Dat hebben we opgepakt en na veel onderzoek en praten heeft zij
besloten om deze studie op te pakken. Hiermee sluit het ook weer aan op haar
wens een eigen crèche op te zetten in de township en waarmee zij dan haar eigen
brood kan verdienen.
De derde student is
Kobe. Hij heeft een lange historie in het project met veel ups en downs.
Uiteindelijk heeft het project hem in de armen gesloten om te zorgen dat hij op
een veilige manier zijn leven kan opbouwen, met daarbij veel steun en controle
vanuit het project. Kobe wilde dolgraag zijn eindexamen opnieuw doen en in SA
is daar een mogelijkheid voor via het volwassenen onderwijs. Met hulp van een
NL’se sponsor hebben we Kobe weer aan het studeren gekregen en is hij vol goede
moed aan zijn examen begonnen.
Iedere week drie
keer naar school na het werk, dan een lange weg naar huis lopen en de dag erna
weer vrolijk om 7.00 uur in de keuken van het project. Dat een jaar lang. Het
ging met horten en stoten, maar uiteindelijk heeft hij examen mogen doen.
Echter afgelopen week kwam de uitslag en we moesten constateren dat hij het
niet heeft gehaald helaas.
Tsja zo zijn er
meevallers en tegenvallers, succesverhalen, maar ook teleurstellingen.
Het Education
Initiative is zeer zeker aangeslagen en veel jongeren zijn uitgedaagd om na te
denken over hun eigen toekomst, en niet wachten totdat iemand op de deur klopt.
Dat is ook de rol van het Education Initiative om mensen uit te dagen, aan het
denken te zetten en een plan te maken voor de toekomst.”
Mooi initiatief weer, ook dit is wat het project dus kan
betekenen.
Het gaat nu om mijn verjaardag. Die ga ik dit jaar vieren
op zaterdagavond 30 september. Als je dit mee wilt vieren, kom gerust een
borrel halen. Zoals ik al eerder vertelde wil ik graag deze keer mijn “cadeau”
ontvangen in de vorm van een bijdrage voor de overkapping.
De maker van deze spaarpot bedankt!!
Ik zal hem
neerzetten op tafel en jullie kunnen hier jullie bijdrage in doen.
Kom je niet, mag je toch een bijdrage storten, alle
beetjes zijn welkom.
