Kennismaking

Donderdagochtend ben ik voor het eerst naar het project geweest. Van het huis waar ik verblijf tot het project is met de auto misschien tien minuten rijden. Tien minuten waarbij je een aardige indruk krijgt van de omgeving. Vandaag is zonnig maar erg winderig weer. De stofwolken waaien dan ook om je oren en is de temperatuur redelijk te doen. Bij het project had Maarten geregeld dat wij om half tien met een paar mannen (fieldworkers) een tour door de township zouden krijgen.
Fieldworkers zijn mannen of vrouwen uit de townships die opgeleid en begeleid worden door het project om  contacten te leggen met de families binnen het township en ze zo in contact te brengen met het project. Ze spreken kinderen aan die ze niet kennen, gaan middels de kinderen in gesprek met de ouders of familie, meestal met de vraag waarom de kinderen niet op school zijn. De contacten worden langzaam opgebouwd en uiteindelijk hopen ze de kinderen naar school te krijgen, na school ook op te vangen bij het project. De allerkleinste kunnen naar de crèche van het project. De kinderen die bij het project komen krijgen ook een maaltijd per dag. Sommige kinderen krijgen dat thuis niet.
Uiteindelijk om kwart over tien zijn we met de fieldworkers op stap gegaan en hebben ze ons meegenomen de township in. Ze lieten ons zien hoe ze wonen en leven. Helaas kan ik nog geen foto's laten zien, want het was beter dat nu nog even niet te doen.
Sommige huisjes worden door de gouvernement ter beschikking gesteld. Dit zijn stenen huisjes waar stroom, water en toilet in zitten. Dit ziet er niet onaardig uit. Als we een stukje doorlopen komen we bij hutjes die de mensen zelf gebouwd hebben. Eigenlijk wil de regering dit niet, maar ze krijgen de mensen ook niet weg. Hier zijn nog minder faciliteiten, een gezamenlijk water tappunt, geen toilet e.d. maar wel grote tegenstellingen. Iemand die toevallig meer geld heeft (of zijn geld misschien beter besteed),  bouwt een mooi huis. Het kan dus zijn dat tussen de krotten ineens een mooi huis staat. Groter kan de tegenstelling niet zijn. Tijdens onze wandeling heeft een van de fieldworkers nog even gauw aangeklopt bij mensen om te checken of het wel goed gaat. Er was ook een afgesloten stuk grond waar ze bezig zijn om een veilige speeltuin te bouwen, met hulp van het project.
Al met al een indrukwekkende rondleiding. Goed te zien hoe de mensen wonen waar je mee gaat werken.

Na terugkomst hebben we nog even snel een kijkje genomen bij het Kopanang community trust. Dit onderdeel binnen het project is ook zeer leuk. Er zijn drie groepen in de week van dames die hier hele mooie dingen maken met hun handen. Ik was onder de indruk van hun kunsten. Al pratend, zingend en "knutselend" praten ze met elkaar over hun, soms schrijnende, ervaringen. Dit werkt erg therapeutisch. De spullen die ze maken willen ze verkopen om zo wat extra geld te verdienen.  Ze hebben een website www.kopanang.org waar je maar eens een kijkje moet nemen wat voor mooie dingen er gemaakt worden.
Al met al een goed begin.