Het guesthouse waarin ik verblijf, is tevens het woonhuis van zuster Mary. Zij is de oprichtster van het project. Met haar heb ik ook al wat gesprekken gevoerd over de veranderingen voor de naaiklas. Leuk om samen ideeën uit te wisselen. In overleg met haar zijn we in ieder geval begonnen met het laten slijpen van de scharen. Zij heeft nu de helft van de scharen meegenomen om te laten slijpen. Op zondagmorgen werd ik uitgenodigd om met haar mee te gaan naar de kerk. Een uitnodiging van een non kan ik toch niet weigeren, maar ik vond het ook wel goed om mee te gaan en te zien hoe het er hier aan toe gaat. Aan het eind van de dienst werd ik ook nog aan iedereen voorgesteld als "een gast uit Nederland" en daarna werd er nog voor me geapplaudisseerd. Ik moest wel even gaan staan. Bijzonder om zo'n dienst mee te maken, zeker als je met zuster Mary de enige blanke bent.
Vorig weekend had ik verteld dat ik naar Johannesburg was geweest. We waren daar toevallig in een nieuw winkeltje met stoffen terecht gekomen. Ze verkopen ook kleding en andere genaaide attributen. We raaktten aan de praat met de eigenaar en dat was heel interressant. Hij kan misschien nog wel wat voor het project gaan
betekenen. Ze werken met verschillende ateliers en daar kunnen ze soms ook naaisters gebruiken. Ons idee om meer met de naaiklas te doen, zou hier mischien mooi op aansluiten. Tevens vertelde hij dat er regelmatig zakken met rest-afval van stoffen zijn, die we zo mogen hebben. Maarten moest afgelopen zondag weer in Johannesburg zijn en heeft twee overvolle vuilniszakken opgehaald. Thuis heb ik eerst samen met zuster Mary de "buit" bekenen. Omdat de zakken helemaal gescheurd waren heb ik het allemaal maar even uitgezocht. Een zak voor de naaiklas en een zak voor het Kopanang project. Twee groepen weer blij.
Maandag zijn we bij de naailes gestart met een nieuw project: de schoudertas. Heel grappig wat je met stalen meubelstof kan doen. Hierbij hebben we ook gebruik gemaakt van de biasband wat ik van de fa. Ricken had gekregen. Dat kende ze niet, dus is goed om mee te werken. Op dinsdag waren de eerste tassen al af en moest er voor de sluiting nog een knoop worden aangezet. Hierbij kwamen ook de knopen die ik had meegenomen te voorschijn. Dat was echt mooi. Ze waren helemaal weg van de knopen.
Woensdagmorgen heb ik eerst de tekenmaterialen gegeven. Dit wordt in eerste instantie beheerd door Vincy, zij is een soort receptioniste waar iedereen zich meldt bij binnenkomst. Ook houdt zij voorraden bij en regelt vanalles op het kantoor. Deze altijd vrolijke dame vond dit ook weer helemaal tegek.
Daarna hebben we in de naaiklas de tassen afgemaakt, en ook nu weer hele trotse gezichten. Iedereen die binnenkomt was helemaal weg van de tassen. Het bleek dat er ook twee lockmachines aanwezig zijn, maar deze zijn nooit gebruikt omdat niemand weet hoe. Volgens zeggen zouden ze wel eens kapot kunnen zijn. Daar heb ik me dus maar even over ontfermt. De eerste lock heb ik ingeregen en afgesteld en zie, hij doet het gewoon. Dat was me wat. De tweede lock bleek een probleem, er zit geen snoer met pedaal bij. Nou dat gaan we dus donderdag maar proberen op te lossen. Met één
dame nog wat uitgebreider gesproken over wat zij graag wil gaan doen. Zij wil graag verder met naaiwerk en samen hebben we daar wat over zitten brainstormen.
Al met al weer een paar leuke dagen.
Goed bezig. Het gaat straks nog lastig worden om je los te weken voor de rondreis!
BeantwoordenVerwijderenEric
Wat zien die tassen er leuk uit en wat heb je al veel gedaan in die 14 dagen dat je er nu bent!!!
BeantwoordenVerwijderenMarion
Veel gedaan, klopt. Maar het is zo leuk. Ook veel denkwerk verricht, zodat de naaiklas nog beter en groter wordt. De toekomst zal uitwijzen of dit ook gaat werken.
BeantwoordenVerwijderenTijd voor vakantie is er ook. Na alle verhalen hier ben ik ook benieuwd naar meer van dit land.