Klaar!

En dan zijn het alweer de laatste paar dagen. Wat vliegt de tijd. 

Als eerste heb ik ze maandag de stapel stoffen van Loes gegeven. Er wordt nog bekeken wat ze hiermee gaan doen.  Daarna zijn we begonnen met het leren lezen en overnemen van patronen. Niet onbelangrijk. Iedereen heeft uiteindelijk een patroon van een rok gemaakt, in hun eigen maat.

Omdat er geen geld is om voor iedereen apart stof te kopen, dit is natuurlijk ook niet ingepland in de naaiklas-begroting,  kunnen de dames zelf stof kopen om de rok te kunnen maken. Dit kunnen ze dan in de les maken. Als dat gebeurd ben ik er niet meer, dus hoop dit later op één of andere manier nog te horen of te zien. We zijn hier eigenlijk de hele dag mee bezig geweest. Aan het eind van de dag hebben we nog een foto-shoot gedaan,  om de t-shirts te showen. Ook ben ik nog met iedereen apart op de foto gegaan omdat ik hier nog iets mee ga doen. Hilariteit alom.

Dinsdagmorgen ben ik eerst in de naaiklas begonnen en ben rond half 10 met Eddie, een zeer bevlogen fieldworker, de townships in gegaan om naast zijn verhalen te horen, ook nog foto's te maken. We hebben onderweg ook nog verschillende mensen gesproken en iedereen is dan ook enthousiast. Ook nu weer was het bezoek zeer indrukwekkend, mede door de verhalen van Eddie.

Je kunt je pas echt voorstellen als je hier loopt wat dit is. Zoals ik ook tegen Eddie zei, je moet het zien, horen, ruiken en proeven om het te snappen. Armoede alom, maar ook grote tegenstellingen. Goed om hier geweest te zijn.
Na terugkomst ben ik weer met de naaiklas verder gegaan. Er moesten nog wat toilettassen afgemaakt worden en ik wilde Dimakatso nog een tweede, grotere toilettas laten maken.
Aan het eind van de middag heb ik ook nog even bij de crèche wat foto's gemaakt.

Daar kom je bijna niet zonder kleerscheuren vandaan als je weg wilt. Zo grappig.
En dan is het echt de laatste dag. Eerst zijn we de twee machines gaan ophalen bij de reparateur en ook weer vier machines achter gelaten. Bij terugkomst mocht ik nog niet naar binnen, er was duidelijk iets gaande. Op een gegeven moment kreeg ik een seintje dat ik mocht komen. Bij het openen van de deur kreeg ik allemaal snippers over mij heen en "surprise"!

Dat was leuk. Ze hadden de lesruimte versierd en de tafel versierd. Spontaan begonnen ze te zingen. Heel erg leuk. Ze hadden ook allemaal lekkers neergezet. Tuurlijk was er ook een foto rondje. Ik had zelf ook een taart meegenomen, dus na het aansnijden van de taart hebben we nog even gezellig zitten kletsen. Op een gegeven moment hebben we de boel opgeruimd en hebben we toch nog even wat gedaan.

Na de lunch hadden Dimakatso en ik een laatste gesprek met de projectmanager. Hierin hebben we nog even  duidelijk gesproken over de toekomst van de naaiklas, waarvan beide dames overtuigd zijn dat dit moet gaan lukken. Omdat dit ook voor een aantal dames in de naaiklas een goed vooruitzicht kan zijn voor het nieuwe jaar, heb ik (in overleg) besloten om het totale bedrag hiervoor ter beschikking te stellen. Dat betekent indirect dat er meerdere gezinnen geholpen kunnen zijn hiermee. We zijn namelijk bang als we het geld gaan opsplitsen, dit niet helemaal goed gaat. Zowel Thembi als Dimakatso waren zeer verrast over het grote bedrag wat ik heb overhandigd. Ze hebben me verzekerd dat het moet gaan lukken. Het mooie is dat de eerste order voor tien toilettassen al binnen is.
Nadat we de dag verder hebben afgesloten heb ik nog even een gesprek met Dimakatso alleen gehad, zo blij als ze is dat ik er ben geweest, is zo goed te zien.
Eric is nu onderweg. Morgen laat ik hem het project nog even zien, de dames zijn na alle verhalen ook heel nieuwsgierig. Morgen neem ik ook echt afscheid.
Deze ervaring is heel bijzonder.  De tijd ging zo snel. Mede dankzij jullie bijdragen, materiaal of geld, is dit nog specialer geworden.